ابتلا به بیماری قلبی فی نفسه ، افسرده کننده است. در حدود 50 درصد از بیماران قلبی بستری شده در بیمارستان ها نشانه های افسردگی را ذکر کرده اند و بیش از 20 درصد از آن ها مبتلا به افسردگی ماژور بودند. از طرفی افسردگی می تواند سلامتی قلب را تحت تاثیر قرار دهد.

در طول یک سال بعد از ترخیص  میزان مرگ و میر و رویدادن مشکلات قلبی از جمله حمله قلبی ، سکته مغزی یا درد قفسه سینه شدید در بیمارانی که در زمان بستری شدنشان در بیمارستان به خاطر بیماری قلبی مبتلا به افسردگی هم بودند ،2 تا 5 برابر بیشتر از سایرین است. در مجله سلامت روان دانشگاه هاروارد ، اشاره شده است که بهبودی و بازتوانی بعد از بروز بیماری و مشکلات قلبی – عروقی بیش از آن که به بالا بودن مقدار کلسترول خون ، سیگار کشیدن ، پرفشاری خون یا دیابت ارتباط داشته باشد با افسردگی بیمار مرتبط است.

به گزارش مجله سلامت روان دانشگاه هاروارد ، افکار و خلق و خو می تواند بر سیستم قلبی- عروقی تاثیر بگذارد. درگیری های فکری شرایطی ایجاد می کند که بدن را به حالت آماده باش در می آورد ، مقدار ترشح هورمون استرس بیشتر می شود ، عروق خونی تنگ می شوند و تعداد ضربان های قلب افزایش می یابد. اگر فردی به شدت افسرده یا مضطرب شود ، پاسخ فوری بدن به استرس پایدار می شود و به عروق خونی آسیب می رساند. در نتیجه قلب نسبت به پیام هایی که برایش فرستاده می شود تا طبق نیاز بدن آرام تر کار کند یا ضربان های سریعتری  داشته باشد حساسیت خود را از دست می دهد.