ورزش و آترواسکلروز در عروق کرونر! فعالیت بدنی و تمرین های ورزشی استراتژی‌های موثری برای کاهش خطر حوادث قلبی عروقی هستند، اما مطالعات متعدد افزایش شیوع آترواسکلروز در عروق کرونر را که معمولاً به‌عنوان کلسیفیکاسیون (رسوب کلسیم) عروق کرونر اندازه‌گیری می‌شود، در میان ورزشکاران میانسال و مسن‌تر گزارش کرده‌اند.
بررسی ما از میام مقالات متعدد پزشکی نشان می‌دهد که میزان رسوب کلسیم در عروق کرونر و پلاک‌های آترواسکلروتیک، که پیش‌بینی‌کننده‌های مهمی برای عوارض و مرگ‌ومیر قلبی عروقی در آینده هستند، در ورزشکاران در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود و در ورزشکاران فعال‌تر در مقایسه با ورزشکاران کم تر فعال نیز این میزان بیشتر بود.
با این حال، تجزیه و تحلیل ظاهر و محتویات پلاک پلاک‌ها در عروق کرونری در بین ورزشکاران نشان داد که پلاک های موجود در عروق کرونر ورزشکاران دارای ترکیب خوش‌خیم‌تری از پلاک‌های آترواسکلروتیک نسبت به افراد عادی است.
در این بررسی اثرات فعالیت بدنی و تمرین های ورزشی را بر آترواسکلروز عروق کرونر در ورزشکارانی که میانسال و مسن‌تر هستند بیان می کنیم و هدف ما کمک به درک اثرات نامطلوب بالقوه ورزش و ورزش سنگین بر روی عروق کرونر است.
برای این منظور، ما ارتباط بین ورزش و آترواسکلروز عروق کرونر اندازه‌گیری شده با استفاده از توموگرافی کامپیوتری(روشی جهت اندازه گیری و بررسی پلاک های عروق کرونر) را مورد مطالعه قرار دادیم، سپس مکانیسم‌های بالقوه زمینه‌ای برای تشکیل آترواسکلروز عروق کرونر ناشی از ورزش را مورد بحث قرار می‌دهیم، در ادامه ارتباط بالینی آترواسکلروز عروق کرونر را در ورزشکاران میانسال مشخص می کنیم و استراتژی‌هایی را برای مدیریت بالینی ورزشکاران مبتلا به آترواسکلروز عروق کرونر شرح می‌دهیم.
ورزش و آترواسکلروز
بیماری های قلبی عروقی (CVDs) عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان هستند و حدود ۱۸ میلیون مرگ در سال (۳۱ درصد از کل مرگ و میر) را شامل می شود.
بیماری آترواسکلروتیک عروق کرونر قلب علت اصلی مرگ و میر ناشی از CVD است و تقریباً ۴۵ درصد از همه موارد مرگ به علت بیماری قلبیرا تشکیل می دهد.
شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد، فعالیت بدنی مزمن و تمرین ورزشی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به حوادث قلبی عروقی را کاهش می دهد. با این حال، چندین مطالعه اخیر نشان داده اند که تمرینات ورزشی با حجم بالا و شدت بالا ممکن است در واقع شیوع و شدت آترواسکلروز عروق کرونر را افزایش دهد
. مکانیسم هایی که منجر به افزایش آترواسکلروز عروق کرونر در ورزشکاران می شود تا حد زیادی ناشناخته است.
ورزش و آترواسکلروز عروق کرونر
فعالیت بدنی منظم و ورزش فاکتورهای خطر قلبی عروقی از جمله فشار خون، پروفایل لیپید سرم، کنترل گلوکز و عملکرد قلبی عروقی را بهبود می بخشد، اما مطالعاتی که رابطه بین فعالیت بدنی و آترواسکلروز عروق کرونر را مورد بررسی قرار داده اند،رابطه معکوس را گزارش کرده اند.
البته در اکثر این مطالعات تأثیر طولانی مدت تمرین ورزشی استقامتی را بر تصلب شرایین کرونری ارزیابی کرده اند.
مکانیسم های احتمالی افزایش آترواسکلروز عروق کرونر در میان ورزشکاران
مکانیسم های زمینه ساز افزایش آترواسکلروز عروق کرونر در ورزشکاران تا حد زیادی ناشناخته است، اما چندین توضیح احتمالی وجود دارد که ما در اینجا به بیان آنها می پردازیم.
-کاتکولامین ها ضربان قلب و انقباض قلب را در حین ورزش افزایش می دهند. افزایش برون ده قلبی ناشی از ورزش ممکن است فشار مکانیکی (استرس فیزیکی) بر دیواره عروق کرونر را افزایش دهد و الگوهای جریان خون آرام را مختل کند و منجر به آسیب دیواره عروق و تسریع تصلب شرایین شود.
کاتکولامین ها گروهی از مواد هستند که در پاسخ به استرس فیزیکی یا احساسی در خون آزاد می شوند. کاتکول آمین های اولیه دوپامین، اپی نفرین (آدرنالین) و نوراپی نفرین هستند.
همچنین می دانیم فشار خون بالا آترواسکلروز عروق کرونر را تسریع می کند و چون فشار خون سیستولیک در حین ورزش افزایش می‌یابد، ممکن است به تسریع روند آترواسکلروز در میان ورزشکاران منجر شود.
-اثرات ورزش بر ویتامین ها، مواد معدنی و هورمون ها نیز ممکن است بر ارتباط بین ورزش و آترواسکلروز عروق کرونر تأثیر بگذارد. غلظت سرمی ویتامین D رابطه معکوس با آترواسکلروز دارد و کمبود این ویتامین می تواند آترواسکلروز را در ورزشکارانی که اغلب دچار کمبود ویتامین D هستند، تسریع کند.
-هورمون پاراتیروئید در طول ورزش افزایش می یابد. افزایش هورمون پاراتیروئید احتمالاً به دنبال کاهش غلظت کلسیم یونیزه در حین ورزش است. دلیل کاهش غلظت سرمی کلسیم ناشناخته است
با این حال، سطوح بالاتر هورمون پاراتیروئید احتمال ابتلا به بیماری آترواسکلروتیک را افزایش می دهد. بنابراین مواجهه مکرر با سطوح بالاتر پاراتیروئید پس از ورزش ممکن است روند تشکیل و پیشرفت آترواسکلروز عروق کرونر را در ورزشکاران تسریع کند.
-التهاب نقش عمده‌ای در ایجاد تصلب شرایین کرونری دارد و ورزش متوسط و کم التهاب را تعدیل می‌کند. ورزش مزمن و ملایم التهاب را کاهش می‌دهد، اما ورزش حاد می‌تواند التهاب را افزایش دهد.
مطالعاتی که رابطه بین فعالیت بدنی/ورزش و آترواسکلروز عروق کرونر را در جمعیت عمومی (افراد عادی جامعه) بررسی می‌کنند، نتایج متفاوتی را نشان داده‌اند اما با توجه به تحلیل های آماری هیچ کدام از این نتایج قابل استناد نبودند. با این حال، مطالعات روی ورزشکاران شیوع بالاتری از پلاک های آترواسکروتیک را در مقایسه با گروه کنترل کمتر فعال نشان داده است.
ارتباط بالینی افزایش آترواسکلروز عروق کرونر در ورزشکاران نامشخص است، اما در هر صورت می توان گفت فقدان و نبودن رسوب کلسیم در عروق کرونر یا پلاک بهتر از وجود هرگونه آترواسکلروز است.
توجه به این نکته بسیار بسیار مهم است که: وجود رسوب های کلسیمی بالاتر در بین ورزشکاران لزوماً نشان دهنده افزایش خطر حوادث قلبی عروقی نسبت به جمعیت عمومی نیست زیرا ورزش کردن باعث افزایش سازگاری ها و مفید عروق کرونری می شود و افزایش کلسیفیکاسیون در این افراد ممکن است با تثبیت پلاک و و کاهش بروز حوادث عروق کرونر مرتبط باشد.
